Ülkemizin ilk turizm beldelerinden olan Ayvalık, Ege kıyılarındaki yerleşim yerlerine göre oldukça genç bir kent. Antik dönemdeki kısa süreli yerleşimi dikkate almazsak ilk yerleşim 1700’lü yıllarda olmuştur. Bu tarihten 1919 yılına kadar ahalisi tümüyle Rum olan Ayvalık, ticaret burjuvazisi gelişmiş, zeytin ve zeytinyağı üretimi ağırlıklı bir tarım kentiydi. Ayvalık’ın Cumhuriyet döneminde gelişimi, Ege’nin diğer kıyı kentlerine oranla oldukça yavaş olmuştur. Kısa süren yaz sezonu ve nispeten soğuk olan denizi nedeniyle 1980’lerden sonra Muğla ve Antalya ilinin tatil beldeleriyle yarışta geride kalmıştır. Oysa doğal güzellikleri ve yazın insanın içini serinleten rüzgarlarıyla çok daha fazlasını hak ediyordu. Ayvalık turizm konusunda geriye düştü ama rekabet halinde olduğu beldelere göre nispeten hızlı büyümenin ve betonlaşmanın da uzağında kaldı. Bu sürede toplumun bilinçlenmesi ve gördüğü kötü örnekler de Ayvalık’ın avantajına dönüştü. Günümüzde Ayvalık güney sahilleri gibi sade...